Współczesna Kamienica Łódzka

Współczesna Kamienica Łódzka to architektura „tu i teraz”. Odrzuca dosłowne adaptowanie historyzujących tendencji stylistycznych i posługuje się materiałami oraz technologiami adekwatnymi dla czasów współczesnych. Poszukuje ducha miasta Łodzi.

Geometria rzutu kamienicy jest nierozerwalnie związana z miejscem. Od strony ulic Orlej i Sienkiewicza jest kontynuacją charakterystycznego meandra zachodniej linii zabudowy kwartału, a od strony oficyn jest przedłużeniem ciągu wewnętrznych podwórek. Urbanistycznie budynek „ustępuje” miejsca przestrzeni publicznej. Kreuje dwie przestrzenie, które uzupełniają zabudowaną część działki – publiczny plac wejściowy oraz prywatny dziedziniec rekreacyjny. Obie przestrzenie połączone są wewnętrznym lobby.

Architektura budynku powraca do świetności kamienicy wielkomiejskiej. Duże, przewietrzane mieszkania, szlachetne materiały wykończeniowe, wspólne przestrzenie rekreacyjne oraz garaż podziemny mają zachęcić użytkowników do wybrania centrum miasta jako miejsca zamieszkania.

Zarówno historia architektury, jak i miasta Łodzi, stanowią o formie budynku. Elewacja ma charakter klasyczny. Osiowa i regularna fasada, oparta na proporcjach, respektuje horyzontalny podział na cokół, część środkową i część wieńczącą. Równie trwały ślad na architekturze budynku zostawia przemysłowa historia miasta. Powtarzalny detal okienny kojarzy się z zabudowaniami fabrycznymi oraz łódzkimi domami robotniczymi, a zwiewna, materiałowa markizoleta nadaje budynkowi lekkości i przywołuje na myśl włókiennicze konotacje.

Dawne, niewielkie, prefabrykowane elementy dekoracyjne zostają zastąpione dużymi betonowymi fragmentami ścian elewacyjnych. W kontekście wciąż drożejącego rękodzielnictwa zastosowana prefabrykacja jest odpowiedzią na utrzymanie ekonomii i jakości w budownictwie wielorodzinnym.